Het is inmiddels zaterdag en onze korte, enorm leuke, vakantie is bijna ten einde. Gisteren hadden we nog een klein feestje met Meggie, Herwin familie en vrienden wegens hun 10 jarig huwelijk. In het restaurant “Easy Garden” in Yogyakarta heerlijk gegeten met livemuziek van een rockband. Gelukkig was het podium ver genoeg van onze tafel. Vanmorgen om acht uur na het ontbijt een Grabtaxi gebeld om naar de Klinik Ibnu te gaan voor een antigentest. Zonder deze covidtest mogen we Bali niet in. Klinik is wel een heel erg groot woord want het is niet meer dan een hok met een soort huisdokter. De wachtruimte met plastic krukjes is buiten op een oprit. Wij waren de enigen voor deze Covidtest. De rest van de wachtenden was daar voor andere kwalen. Eerst registreren en daarna stak ze een staafje behoorlijk diep in onze neus. Beiden weer negatief dus mogen we Bali weer in. Na een klein half uur weer terug met een Grab naar Villa Rosseno.
Het is inmiddels 11 uur en de hoogste tijd om afscheid te nemen van Meggie en Herwin en te vertrekken met chauffeur Rusdi naar de busterminal Giwangan. Onze zeer luxe suitebus vertrekt om 12 uur en dan rijden we in 13 uur naar Negara op Bali. En inderdaad de bus vertrekt precies om 12 uur. We rijden richting Solo en dan verder naar het oosten van Java. We zitten zeer comfortabel in een eigen compartiment. Gordijntje dicht en siesta houden. Uiteraard hobbelt de bus en dat is vooral te merken op het koude airco toilet. Het is daar net of je in je blote kont de skipiste afdendert over de sneeuwhopen met de koude ijzige oostenwind in je nek. Gelukkig is het van korte duur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten