De hele wereld is in de greep van het virus COVID-19 oftewel het Coronavirus. In vele landen zijn lockdowns en zeer strenge beperkingen van kracht. De bevolking wordt sterk op de proef gesteld en velen in de vooral westerse landen kunnen het niet verteren dat hun bewegingsvrijheid wordt beperkt door de afgekondigde maatregelen. Men kan niet meer doen wat men wilt en dat is voor velen erg lastig ondanks dat het in het kader van de gezondheid van essentieel belang is. Hier in Indonesië en ook op Bali is het toch anders. Het op zich accepteren van het feit dat het virus er is wordt flink gebagatelliseerd mede door de mentaliteit en de sturing van het geloof. Ook hier zijn flinke maatregelen van kracht. Er bestaat hier geen wetgeving die opgelegde verplichtingen kan blokkeren. Mondkapjes zijn overal verplicht. Punt! Alleen de naleving is ook hier vaak een probleem alsmede de controle daarop. In drukke gebieden zoals de markt en winkels worden deze verplichtingen wel nageleefd. Ook in het verkeer draagt iedereen een mondkapje. De discussie zoals in de westerse wereld van of het wel of niet zinvol is, bestaat niet. Wat van bovenaf wordt opgelegd dient men na te komen. Punt! In de kleine dorpen zoals hier in Yehkuning is men erg nonchalant in het bestaansgeloof van het virus. Zolang er geen besmettingen in het dorp zijn vastgesteld is het bewustzijn ver weg. Men doet hier gewoon zijn ding met en ook zonder mondkapje of masker zoals ze het hier noemen. Bali binnenkomen als toerist is volledig geblokkeerd. Als Indonesiër of permanente resident zoals wij is het wel mogelijk maar dan altijd met een Covid-19 certificaat (PCR test) afgegeven door de geautoriseerde instantie in het land van vertrek. Het toerisme ligt op Bali bijna volledig plat. De enige inkomsten uit het toerisme komt van de binnenlandse toerist en dat zijn er niet heel veel. In de toeristische plaatsen zoals Kuta, Sanur en Ubud is het spookachtig stil behalve in de weekenden als de stranden vol zijn met feestenden lokals want dat is wel aan de orde. Vele hotels zijn gesloten of inmiddels al failliet verklaard. Hier in het westen van Bali is de bevolking niet of nauwelijks getroffen door de neergang van het toerisme door het virus. Hier komen bijna geen toeristen dus hoeft men er hier niet van te leven zoals in Kuta. Men werkt hier gewoon zoals men altijd deed. Op de rijstvelden of vissen op zee of in de bouw. Het is niet anders dan vóór het virus. Mensen die hun baan en inkomen hebben verloren door het virus ontvangen gedurende vier maanden (t/m december) een maandelijkse uitkering van RP 600.000 Wij voelen ons thuis veilig en gaan zo min mogelijk de deur uit. Zijn we buiten de deur dan houden we afstand en we dragen altijd het mondkapje. En dan maar hopen dat er snel een vaccin is en dat we weer kunnen gaan reizen want dat is toch onze passie. Reizen binnen Indonesië is voor ons als resident wel mogelijk, met een sneltest, maar we vinden het risico te groot om te reizen met bijvoorbeeld bus of auto in een gebied of eiland waar we toch besmet kunnen raken en dat doen we dus niet! We blijven op honk en genieten elke dag weer van onze wandeling op het strand en door de rijstvelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten