Gisteren vanaf Gilimanuk heb ik (Henk) de laatste 10 km op een slakkegangetje achter een sloom voortbewegende, zwarte walmen uitstotende en overbeladen vrachtwagen afgelegd. Ondanks het opendraaien van de gashendel kwam de scooter niet verder dan 40 km p/u. Dus kon ik dat gevaarte niet inhalen. En ik maar balen en vooral piekeren van....kom ik maar thuis...kom ik maar thuis...kom ik maar thuis....niet stoppen.....door blijven rijden.....Maar ik ben thuisgekomen zonder de Balinese ANWB te hoeven bellen. Had ook een zinloze aktie geweest want die bestaat niet.
Dus vanmorgen naar de Suzuki-garage in Negara. Ik het probleem uitgelegd en kon direct naar binnen de brommerbrug op. De halve scooter uit elkaar, een paar nieuwe onderdelen, en passant ook nog een nieuwe buitenband, de remmen afgesteld, de boel weer stofvrij gemaakt en het probleem was na 2 uurtje sleutelen, voor 680.000 RP= pakweg 60 euro, weer opgelost. Hij rijdt weer als een speer en door de nieuwe band ook een betere wegligging in de bochten. Vraag me niet welke onderdelen versleten waren maar het was iets met de aandrijving. Fijn dat er tweewielers met een motor bestaan want ik maak er graag gebruik van.
Deze meisjes in Ketapang hebben geen last van mechanische problemen want ze rijden gewoon met opa mee in zijn becak.
waar blijft opa? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten