In Indonesië zijn naast de diesel (solar) 2 soorten benzine verkrijgbaar bij de pomp van Pertamina. Alleen Pertamina verkoopt brandstof voor auto’s, trucks en motorfietsen. De benzine “Pertalite” is gesubsidieerd met een huidige vaste prijs van RP 10.000 (60 eurocent) per liter en de “Pertamax” is de vrije benzine met een prijs van ongeveer 12.200 (75 eurocent) per liter maar dat kan iets verschillen per pomp. Maar dan praten we over 100 RP (0,006 eurocent) per liter. Dus dat is eigenlijk niks. De goedkopere Pertalite mag getankt worden door motorrijders maar door autobestuurders alleen met een speciale QR code. Heb je die niet dan is de duurdere Pertamax de enige optie. Men beweert dat Pertamax beter is omdat het een betere smering geeft aan de motor. Maar wij hebben ook een motorgrasmaaier. Die valt niet in de categorie auto’s en motoren. En dus mag ik alleen de vrije Pertamax daarvoor kopen. Maar de maaimachine loopt niet lekker, zwarte walmen, op die Pertamax vanwege de hogere smering dus geef ik ‘m Pertalite te drinken. En dat vindt ie lekker. Dit geeft weer het probleem dat als ik naar de pomp ga met mijn jerrycan van 4 liter dat ze me geen Pertalite willen geven. Ze weigeren dus echt mij 4 liter Pertalite te verkopen omdat ze dan denken dat ik dat doorverkoop. En die vette Pertamax is rommel voor de maaimachine. Dus blijft er niets over dan deze subsidiebenzine, Pertalite dus, met een slangetje over te hevelen uit mijn motor naar het jerrycannetje zodat ik de maaier de juiste brandstof kan geven.
Translate our blog in your language.
Op 28 april a.s. naar de FILIPIJNEN
Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie
Welkom op ons blog

TAB Indeling
Aantal pageviews t/m vandaag
Totaal aantal pageviews t/m vandaag
Hot news
Translate our blog in your language
vrijdag 24 januari 2025
zondag 19 januari 2025
We hobbelen verder
De wereldklok is inmiddels half Januari alweer gepasseerd. De rookwolken van het het vuurwerk zijn weer opgetrokken en de eindejaarsvakantie in Indonesië is ook weer voorbij. Het normale slome en soms ongeinteresseerde maar zeer bloemrijke Balinese leven is weer opgepakt althans als we daarover mogen spreken. Het is nog steeds regentijd en de kuilen in het slecht geasfalteerde wegdek worden steeds groter. Als ik naar Negara rij met mijn motor dan zie ik me zoals velen medeweggebruikers genoodzaakt om tussen de gaten te zigzaggen om ervoor te zorgen dat mijn Honda motor niet de klappen krijgt die hij niet kan verwerken. Ik voorzie hierin weinig of geen verbetering. Het binnenstromende geld via de wegenbelasting wordt meer uitgegeven aan prestigeobjecten dan aan de veiligheid van de wegen. Want de verkeersveiligheid begint m.i. toch bij goede berijdbare en goed onderhouden wegen. Een westerse gedachte die hier vaak niet past. Voor ons is het wekelijkse ritueel een wandeling lang het strand en door het bomenrijke gebied tussen de nederzettingen. De vissers halen hun netten in en de moeders koken de dagelijkse pan rijst voor de thuiskomers van land, zee en school. Onder het toeziend oog van een zorgeloos herkauwende karbouw hobbelen we verder in dit mooie warme leven waarbij een duik in het zwembad voor de nodige verkoeling zorgt.