45 minuten

Voor Jacqueline is het nog maar een dik jaar geleden dat ze in Holland is geweest. Sinds ons vertrek uit Spanje heb ik, Henk, het kikkerlandje niet meer gezien. Vandaag is het zover want we gaan nu samen naar Nederland. We vliegen met de Indonesische Maatschappij Garuda. De eerste vlucht vanaf Denpasar is met een Airbus 330-300 naar Jakarta. Na enige tijd wachten met koffie, gebak en een mooi uitzicht op de start-en landingsbaan in twee uurtjes soepeltjes naar Soekarno-Hatta International Airport. Daar weer twee uurtjes wachten, een mooie gelegenheid om de apparatuur weer op te laden. Een saai vliegveld, niks te beleven. En dan naar Amsterdam. Maar dat loopt even anders. Het vliegtuig, een Boeing 777 300ER met een capaciteit van 300 passagiers heeft maar een bezetting van 30%. Een gunstige ontwikkeling want dat betekent een bedje van drie stoelen maken. Waarschijnlijk door deze lage bezetting is er een tussenstop ingelast van twee uur in Singapore. Daar aangekomen, allemaal eruit. We lopen de slurf uit en een meneer in een net pak met een te vaak gestrikte stropdas roept:"over 45 minuten gate B6". Nou dat valt mee, geen twee uur maar korter. Dus er zit niet anders op dan effe te wachten in de fraai gestoffeerde vertrekhal van Singapore Airport. De hal is voorzien van vloerbedekking en bankjes zonder leuningen die allemaal bezet waren door snurkende vastgelopen reizigers. En ja hoor de 45 minuten waren om en wij konden boarden. Maar voordat het vliegtuig vertrok richting Amsterdam waren we toch twee uur verder. Weer blij gemaakt met een dooie mus. Wij het vliegtuig in en terug op onze "eigen" stoelen. Een 90-tal passagiers erbij, een handvol passagiers eraf want die bleven in Singapore. Al met al ondanks de tussenlanding toch een halfvol toestel. De meesten maakten een bedje van drie stoelen en knorren maar. In de rij voor Jacqueline lag een goed engels sprekende Duitse jongeman die zeker tien rijen liet meegenieten van hetgene hij gisteren had gegeten. Dat zal ongetwijfeld iets van rijst met een stevig bamboetje geweest zijn. Voor ons een reden om te verkassen naar de andere kant. Ook daar drie stoelen per persoon. Wij vragen ons af of deze extra tussenstop nou wel zo economisch verantwoord was voor Garuda. Wij denken van niet maar we begrijpen het ook niet. Het zal één van de mysteries zijn van de burgerluchtvaart. Laten we het daar maar bij houden.