de waterput

donderdag 28 mei 2015

de waterput

Wij onttrekken water uit een 8 meter diepe put die gemaakt is van op elkaar gestapelde betonnen ringen. Deze waterput dient regelmatig schoongemaakt te worden van een vieze zandlaag op de bodem en allerlei ongedierte dat in de put is gekropen/gevallen en de weg omhoog niet meer kan bolwerken. Het water in de put is grondwater en dat betekent dat er in de droge tijd minder water in staat dan in de regentijd. Inmiddels groeien ook de wortels van de grote kokospalmen van de buurman achter ons huis dwars door de betonnen ringen de put in. Omdat de onderhoudskosten steeds terugkomen en de kwaliteit van het water veel beter kan hebben we besloten een nieuwe bron te laten boren. De boormachine staat inmiddels op zijn plek maar dat ging niet zomaar.

Twee weken geleden hebben we de baas van het boorbedrijfje gebeld langs te komen om ons te kunnen vertellen of het überhaupt mogelijk is om te boren in de voortuin want de achterkant is zowieso niet bereikbaar. Ik belde en een uur later stond hij op de stoep. Met een meetlint in de hand zei hij overduidelijk dat het wel mogelijk is. "Oké dan gaan we het doen". Een paar dagen later hebben we hem weer opgebeld met de afspraak op gisteren om acht uur in de morgen. Maar afspraken moet je hier heel erg flexibel zien (hier zeggen ze "jam karet" en dat betekent: eleastische tijd). Om half twaalf komen er twee kerels op een motor om te kijken of het wel kan. Ook zij weer met een meetlint in de hand: "het is krap maar het kan, we gaan de boormachine halen en dan gaan we aan de slag". Even later belt de baas:" Sorry maar ik kan niet komen want ik zit op Java maar er komen zo twee kerels om te kijken en dan komen ze vanmiddag met de machine". Die zijn al geweest. Het is inmiddels vier uur in de middag en nog niemand gezien. Ook om vijf uur nog niemand. Wij bellen naar de baas maar die neemt niet op. En dan om kwart over vijf roept Jacqueline: "Hé ze komen er aan".

Een kleine vrachtauto met de boormachine erop. Niet alleen dat maar ook de gehele familie zat erbij.

Onze eerste indruk was: "oh nee hè dat kan niet!". En inderdaad dezelfde kerels van het ochtendbezoek op de motor bevestigen ons dat het niet kan. En daar stonden we met z'n allen in de vooruit geworpen schaduw van de truck met de nachine. Alsof het heel normaal is dat het toch niet kan. En toen ging Henk lichtelijk uit zijn dak en daar waren ze niet blij mee. Twee keer zeggen dat het kan en dan zijn ze er eindelijk met vrouw, kinderen en de machine en dan kan het toch niet. Terwijl ik al de voorbereidingen van elektra en waterleiding al heb aangelegd omdat de baas twee weken geleden zei dat het geen probleem is.

Inmiddels is onze tuinaman Pakgede ook naar de plek des probleems gekomen om ons te helpen. Na veel heen en weer gepraat met het meetlint in de hand dan toch maar proberen om die machine langs de muur te frommelen. De machine van de truck gerold en door de poort naar de voorkant. Met balken, een ijzeren pijp en mankracht is het met veel gepiep en gekraak toch gelukt dat ding over het voorterras te kreuken.

Bij allemaal ontwaakte er een glimlach. Vandaag gaan ze echt aan de slag om op ongeveer 25 meter diepte goed water te vinden. En dan moet die machine weer dezelfde weg terug naar de truck.