Alvorens we naar het volgende eiland van de Bandas gaan, bezoeken we eerst nog even het kerkje in Bandaneira. Op loopafstand van Guesthouse Mutiara staat een klein katholiek kerkje. Tijdens het gruwelijke conflict tussen moslims en christenen op de Molukken in december 1999 is het in brand gestoken door de moslims. In 2002 is de vrede getekend en is het kerkje weer herbouwd. De moslims en christenen leven weer met elkaar, ze accepteren elkaar maar er is altijd een schuin oog. In de vloer van het kerkje zijn een aantal oude graven te bewonderen van Hollanders die zijn gestorven in de VOC tijd. Het bijzondere wat ons opviel was de tekst op één van de grafstenen: "Hier legt het lyk van......". Onze conclusie is dat liggen gewoon leggen was. Het is 11.00 uur, niet precies want dat kan niet in Indonesië, en we stappen op de publieke boot naar Pulau Ai. Een stevige zee veroorzaakt stevige deining waardoor de boot stevig heen en weer gaat.
Het interieur van het kerkje 
"Hieronder legt het lyk van"
De publieke boot naar Pulau Ai
Effe wachten ....het bootje gaat zo!
De kamer bij Ibu Iliana op Ai...met uitzicht op zee
Na een uurtje varen wordt de boot met drie motoren van ieder 40 PK op het strand geschoven en vastgelegd aan een krom gegroeide palmboom. Er zijn hier drie slaapgelegenheden. We werden opgevangen door iemand van Guesthouse Ardy. We zijn met hem meegelopen maar zijn stulp ligt in het dorp zonder uitzicht. Deze nemen we niet. Iets verderop staat Green Coconut. Onze eerste indruk.....dit is het helemaal niet. De eigenaar was ook nog de binnenmuren van de kamers aan het schilderen en dan komen we in een kleine renovatie te zitten. Doen we ook niet. En dan bleef er nog ééntje over en dat is Alfredo. We hadden in Neira al gehoord dat het een geweldige plek is maar erg duur. We zijn er naar toegelopen, pfffff zweetdruppels want het ligt een kwartier lopen van het haventje. Een prachtige plek met prima kamers met uitzicht op zee. En dan de prijs.....helemaal niet te duur...RP 250.000 per persoon/ per nacht incl. drie maaltijden, koffie en thee. We hebben gelijk onze spullen neergezet en zijn gaan genieten van het uitzicht. Even daarna kwam Ibu Irianim al met de lunch. Allemaal erg lekker maar ook dat hadden we al gehoord in Neira. Het weer slaat om. Het gaat hard waaien en het regent zachtjes. Hoge golven domineren ons uitzicht. Nadat het droog is geworden lopen we naar de haven want daar is, zo zeggen ze, een gsm-signaal zoadat we Sanne en Peter kunnen melden dat er nog een kamer vrij is. Deze Finnen hebben we ontmoet in Neira in Mutiara. Maar helaas er is geen signaal vandaag. De golven blijven hoog. Hé en ineens zien we weer bekenden. Het zijn Gaby en Hemmo waarmee we gisteravond hebben gegeten. Zij doen een dagtripje naar Pulai Ai maar of ze terug kunnen naar Neira is nog maar de vraag want de zee is behoorlijk ruw. Inmiddels hebben we ook onze buren gezien. Ook weer bekenden uit Neira, het zijn die twee uit Ibiza. Het waait nog steeds hard, de golven hoog maar het is droog en gezellig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten