Gisteren was een dag van helemaal niks doen. Het enige wat we hebben ondernomen is een bezoekje aan Benteng Duurstede maar de poort was op slot. We hebben het aan de buitenkant kunnen zien maar na zoveel Bentengs deze reis was deze in 10 minuten gedaan. Het zal de laatste geweest zijn. We moesten nog één dag in Saparua Kota doorbrengen omdat we pas vandaag een bootje kunnen nemen naar Pulau Nusa Laut, de kleinste van de vier Lease Eilanden. De andere drie zijn Pulau Saparua, Pulau Ambon en Pulau Haruku
Twee keer per week op woensdag en zaterdag komen inwoners van Ameth en andere dorpjes op Nusa Laut naar de markt van Saparua om de gevangen vis te verkopen en andere dingen zoals etenswaren en benzine terug te kopen. Het is daarom drukker dan op andere dagen. Een heerlijk geroezemoes! Rond acht uur komen ze met hun bootjes aan en vertrekken weer rond een uur of tien. Op het strand waar we stonden te wachten op zo'n bootje ontmoeten we iemand die naar de enige penginapan op het eiland moest. Dat komt goed uit en zijn met hem voor RP 40.000 pp meegevaren naar Ameth. Na anderhalf uur op een vlakke zee waren we daar. Het is laag water zodat het laatste stuk niet op de motor kon. Met een lange stok duwde hij de boot naar het strand. De penginapan ligt daar vandaan twee minuten lopen. Een onvervalst dorps onderkomen. Een heerlijk ongedwongen sfeertje. We werden hartelijk ontvangen door Ibu Lilly en Pak John. Na een gezellig babbeltje met de overige gasten zijnde drie duitsers en een vrouw uit Surabaya was het tijd voor de luch. Ibu Lily heeft heerlijke noodlesoep, rijst twee soorten vis met groenten klaargemaakt.
Het is half twee en het is de hoogste tijd om te gaan snorkelen want ook daarvoor zijn we naar Nusa Laut gekomen. Het rif is niet echt dichtbij maar vanaf de pier valt de afstand zwemmen wel mee. Eenmaal boven het rif is het prachig. Een grote Napoleonvis en een schildpad waren de blikvangers. Na anderhalf uur met de stroming in de rug vonden we het welletjes en moesten we zeker één kilometer naar het strand terugzwemmen. En zodoende hebben onze lijven ook weer eens wat aktiefs moeten ondergaan. Teruggelopen naar de penginapan voor een bakkie koffie met pisang goreng.
Ameth is een dorp, hier benaamd als "Teong", zonder telefoon, zonder internet, zonder bank, zonder markt en zonder dokter en tandarts. De mensen spreken een dialect met een zangerig slot van de uitspraak. Het klinkt een beetje als Italiaans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten