Manado

Het is tegen twaalf uur in de nacht en we zijn geland, met een tussenstop in Makassar, op het vliegveld van Manado op Noord-Sulawesi. Vanmorgen hadden we een gezellig ontbijtje bij onze Sanurese vrienden. Na de koffie zonder appeltaart zijn we eerst maar weer naar het boekingskantoor van Pelni gereden om wederom te trachten een boeking te maken voor de grote Pelniboot van Tual op de Kei-eilanden naar Bandaneira. "Het systeem ligt nog steeds plat". Dus zijn we rechtsomkeerd gegaan, zonder bootticket, naar de koffie? Rond lunchtijd weer in de auto gestapt om een broodje te gaan eten op het strand. Terug naar huize Anjo en Leo en daar hebben we na onze reguliere middagdut, de rugzakken gepakt en zijn we naar het vliegveld Ngurah Rai gereden. Zij hebben ons daar gedropt en wij zijn door de mensenmenigte, na het betalen van de airporttax RP 75.000 pp, naar de incheckbalie gelopen. De geplande vluchttijd was 18.40 maar daar was bij het vertrek rond 20.00 uur weining van over. Gelukkig hadden we de iPad om te vertraagde tijd te doden. Iedereen maar dan ook iedereen is in het bezit van een mobiel apparaat dat toch regelmatig aan het elektra-infuus moet. Als je dan wachtende bent op een vliegveld dan raakt bij velen de batterij leeg zoals ook bij ons. En een iedere ligt dan op de loer om een stopcontact te veroveren. Ons is dat ook gelukt. In een bomvol, ijskoud vliegtuig zijn we in drie en een half uur naar Manado gevlogen. Het is nu over enen en we overnachten op het vliegveld omdat we om half zeven weer op het vliegtuig stappen naar Tobelo op Halmahera. Het is inmiddels tegen half twee en de lichten zijn uit. In de cafetaria mogen we op lekker zachte bankjes blijven slapen. Geen probleem...tot morgen.

En ja hoor Jac. Heeft een stopcontact kunnen scoren.

Onder: in een bomvolle bus van het luchthavengebouw naar het vliegtuig

Onder: Makassar na het vallen van de avond