Het is een onderdeel van het Balinese straatbeeld. Ze zijn
luchtig en 100% ventilerend. Vaak volledig plat en vaak niet ondersteunend. Het
voetbed is vaak heel erg ver te zoeken. Vaak vervaardigd van de
allergoedkoopste materialen zoals plastic en andere rubbersoorten. Door de
volledig openheid is de indringende geur van zweetvoeten niet te bespeuren behoudens bij degenen die altijd
meurende voeten hebben. Dit zal ongetwijfeld met het klimaat en persoonlijk onderhoud te maken hebben. Absoluut
niet geschikt om lange afstanden te overbruggen zoals wandeltochten want ook de grip op ongelijke
ondergrond is minimaal tot nihil. Verkrijgbaar in allerlei kleuren en designs.
 |
| niet geschikt voor de lange afstanden |
De wat meer te
bestedenen der deze aardkloot schaffen ze aan in zacht leder. Dit zijn de
chiquere en vaak duurdere en trendy modelletjes. Indien gewenst op maat
gemaakt. Kost wat meer maar dan heb je ook wat meer. Het ziet modieuzer maar
geeft geen garantie dat ze een langere levensduur hebben. Het in- en uitschieten gaat snel en
gemakkelijk. We hebben het over de Flip-Flop. De overbekende wereldwijd
gedragen teenslipper die ook uitermate populair is op Bali en andere delen van Indonesië
en Azië omdat ie erg goedkoop en erg gemakkelijk is. Vóór onze Bali-tijd moest
ik er helemaal niets van hebben. Dat “alsof mijn sok dubbelzit gevoel” tussen
mijn tenen was niets voor mij. Ik ging
voor de gewone slipper zonder teenveter maar dan wel het lederen exemplaar.
Inmiddels ben ik helemaal omgeslagen en gewend aan dat friemelgevoel tussen de
tenen. Sterker nog…ik voel het niet meer….zó gewoon! Als een volleerd
balletdanser schuif óók ik de Flip-Flop gemakkelijk in en uit. Normaal lopen met optillen en afwikkelen van de voeten, is op
deze platjes niet te doen. Men loopt niet maar sloft. Het sloffen ontstaat
doordat de voet de flip-flop dreigt te verliezen. Maar door de krampachtige
houding van de grote teen en de lange teen ernaast blijft ie middels het
plastic steeltje hangen aan de half opgetilde voet totdat ie weer naast de
andere voet wordt geflopt. Hierdoor ontstaat het flipfloppende geluid van een sloffende
olifant die probeert geluidloos naderbij te komen. Geruisloos wegkomen zoals de pastoor en
dominee kan je vergeten met die dingen aan je voeten. Door de slepende beweging
ontstaat er op termijn toch een stram gevoel in de kuiten waardoor na het
opstaan ’s morgens het rekken en strekken der kuitspieren geen overbodig gedoe
is. Als de flip-flop het slijtagetraject
in dreigt te gaan, dan is de voorzijde het eerst aan de beurt. En dat merk je
als de voorkant van de zool dubbelslaat en blijft hangen en je dan net een
struikelpartij kan voorkomen. Met enige druppels van de chinese
driesecondenlijm is de dubbelklappende voorflap weer te repareren en kan de
flip-flop zeker nog enige maanden in gebruik blijven. Het is zeker aan te raden
een extra nieuw paar achter de hand te houden want voor dat je het weet zijn deze
maanden voorbij en zijn ze echt vuilnisbakwaardig versleten. Ik houdt er een voorraad van twee paar op na want maatje zesenveertig is schaars verkrijgbaar. Zo af en toe heeft de Carrefour in Denpasar een uitschieter naar boven met zijn maatjes en dan is ie voor mij...in het karretje. Fleurig en kleurig is het
zeker want overal waar je komt beweegt men zich erop voort en staan ze
uitgezwiept voor de stoepjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten